ciągle szukam w tobie
niezawodnego oparcia
schronu liny łodzi ratunkowej
a ty
jesteś jak brzytwa
której chwytam się tonąc
ratujesz tak bardzo raniąc
poniedziałek, 30 kwietnia 2018
Zamyśliłam się nad skutkami
07.10.2013
Wiadomo nie od dziś, ze każdy skutek ma swoja
przyczynę. Pamiętam nawet scenę z „Matrixa”, w której Merowingian (zwany też
Francuzem) wyłuszczał swoim gościom tę teorię. Pięknie potem wcieliła ją w
życie jego żona Persephone. Nawet nie mógł za bardzo protestować. J
Zastanawiam się w związku z tym nad przyczyną mojego
obecnego stanu zdrowia. Dbam o siebie jak mogę, ćwiczę, dobrze się odżywiam,
śpię, odpoczywam, nie przepracowuję się, robię badania kontrolne, nie palę…
A jestem wciąż zmęczona, często czuję depresję choć
wątpię, żeby to była odmiana kliniczna i wciąż choruję….
Jedyne co mi przychodzi do głowy, to że przyczyna była
bombą z opóźnionym zapłonem i TERAZ wchodzi ze mnie to, co było KIEDYŚ…
Czy nadmiar pracy, nieregularne posiłki, wyczerpanie
fizyczne i psychiczne przeżycia mogą się odzywać dopiero po jakimś czasie?
Jeśli tak, to dosyć to niesprawiedliwe… Jakby się
skutki odzywały kiedyś, to wtedy bym zlikwidowała przyczynę… A teraz co? Mam siedzieć
i wyrzucać sobie to, co było przed laty? Przecież to nic nie pomoże…
Może powinnam napisać poradnik dla młodych „Jak nie
zmarnować sobie starości w młodości?”…
Subskrybuj:
Posty (Atom)