Księga proroka Aggeusza jest kolejną księgą wchodzącą w
skład ksiąg prorockich Starego Testamentu. W kanonie hebrajskim wchodziła w
skład Księgi Dwunastu Proroków mniejszych.
Ostatni trzej prorocy Starego Testamentu pracowali w
czasach, gdy pierwsi Żydzi wrócili już z wygnania w Babilonie. Aggeusz podaje
dokładne daty: wypowiadał proroctwa w 520 r. przed Chr. Aggeusz zachęca naród
do odbudowy Świątyni, którą ukończono w roku 516 przed Chr.
Odbudowa świątyni jest głównym tematem tej księgi. Za
namiestnika Zorobabela wygnańcy, którzy powrócili, rozpoczęli odbudowę nowej
Świątyni, ale szybko zniechęcili się i porzucili ten zamiar. Zamiast tego
zbudowali sobie wygodne domy. Aggeusz występuje przeciwko takim priorytetom.
Inaczej niż w przypadku innych proroków, jego słowa znajdują oddźwięk.
Uniwersalna waga jego słów leży w tym, że pokazują one, iż prawdziwe
bezpieczeństwo można znaleźć dopiero wtedy, gdy najważniejsze stają się dla nas
życzenia Boga.
Księga kończy się obietnicą daną namiestnikowi Zorobabelowi:
Do pracy! Bo Ja jestem
z wami, wyrocznia Pana Zastępów. Zgodnie z przymierzem, które zawarłem z wami,
gdyście wyszli z Egiptu, duch mój stale przebywa pośród was; nie lękajcie się!
Bo tak mówi Pan Zastępów: Jeszcze raz, [a jest to] jedna chwila, a Ja poruszę
niebiosa i ziemię, morze i ląd. Poruszę wszystkie narody, tak że napłyną
kosztowności wszystkich narodów, i napełnię chwałą ten dom, mówi Pan Zastępów.
Do Mnie należy srebro i do Mnie złoto - wyrocznia Pana Zastępów. Przyszła
chwała tego domu będzie większa od dawnej, mówi Pan Zastępów; na tym to miejscu
Ja udzielę pokoju - wyrocznia Pana Zastępów.
Ja poruszę niebiosa i
ziemię, przewrócę trony królestw i pokruszę potęgę władczych narodów, przewrócę
rydwan i jego woźnicę; padną konie i ich jeźdźcy, każdy polegnie od miecza
swego brata. W tym dniu - wyrocznia Pana Zastępów - wezmę ciebie, sługo mój,
Zorobabelu, synu Szealtiela - wyrocznia Pana - i uczynię z ciebie jakby sygnet,
bo sobie upodobałem w tobie - wyrocznia Pana Zastępów.
