Inaczej

15.06.2014

ciało – miękkie wnętrze

o przewodach najczulszych, najcieńszych

włókna nerwy spięcia błyski

biegnące od rzęsy do rzęsy

doskonała obłość

ujawniająca nagły błąd

strach

bo w końcu mam tylko ciało

z okien szpitala

widać krajobrazy wycięte nożem

i samobójczy czas

wiszący godzinami na drzewie

na szczęście

nie kazano mi uczyć się śmierci

zgodnie z zasadami pisowni

wyrazów martwych

i czekać na chwilę przynoszącą

istnienie lub krzyk rozpaczy

było

cicho

spokojnie

inaczej

nikt nie był zbyt zajęty

na szczęście lub cierpienie

siostry przynosiły uśmiech

poduszki układały

jak miękko zwinięte koty

wygładzały

sfalowane jeziora kołder

a gdy odchodziły

zostawiały ciepły sen

zamiast światła

lekarz miał na fartuchu błękit nieba

i ten sam kolor w oczach

prowadził za rękę

po zdradliwych zaułkach mojego ciała

w uśmiechu

miał troskę i ciepło

a w rękach trzymał czarodzieja

z brzydkiej gliny

potrafił ulepić piękne ciało

moją ufnością można było opasać ziemię

ślad zniknie z mojej skóry

jakby lakier odłupać paznokciem

zostanie wspomnienie

będę je hodować jak kwiaty na balkonie

na pewno będą niebieskie

Zamyśliłam się nad przestrzenią i czasem

16 maja 2013

Człowiek jest w stanie zając każda ilość przestrzeni swoimi rzeczami.

Mam jedna szafę – mieszczę się, mam cztery szafy i też się mieszczę. Z trudem. 

Człowiek jest w stanie zająć każda ilość czasu swoimi zajęciami – pracowałam bardzo dużo i się wyrabiałam ze wszystkim, teraz pracuję bardzo mało i też się wyrabiam.  Z trudem. 

Był taki dowcip:

Przychodzi Mojsze do rabina i pyta:

- Rabbi, poradź coś, nie mieścimy się już w domu z żoną, moja czwórką dzieci i teściową.

- Kupcie krowę.

Mojsze kupił krowę i przychodzi do rabbiego:

- Rabbi, poradź coś innego, kupiłem krowę ale jest jeszcze ciaśniej.

- Kupcie dwie owce.

Mojsze kupił dwie owce i przychodzi do rabbiego:

- Rabbi, poradź coś, kupiłem owce, ale jest jeszcze ciaśniej.

- Kup kozę.

Mojsze kupił kozę i już nieco zdenerwowany przychodzi z ta sama skargą do rabbiego. Tym razem rabbi mówi:

- Sprzedaj kozę i przyjdź znów.

Następnego dnia Mojsze uśmiechnięty od ucha do ucha biegnie do rabbiego:

- Rabbi, jaki ty jesteś mądry. Sprzedaliśmy kozę. W domu jest tyle luzu!!! 

Czyli – jak komu źle, to niech sobie jeszcze dowali. 

Ja aktualnie ścieśniam się w szafach, bo likwiduje piwnicę. I wszystko się pięknie mieści.

Za niedługi czas będę miała mniej pracy, a potem urlop i nie wątpię, że cały czas sobie zajmę. A po urlopie obowiązków mi przybędzie i pewnie się też wyrobię.

Wniosek: Czas i przestrzeń są rozciągliwe.