Księga Izajasza to księga prorocka Starego Testamentu.
Prorocka, podkreślę to jeszcze raz, czyli zapowiadająca to, co się stanie.
Oczywiście nie brak głosów, że księga została napisana dużo później i opisuje
przeszłość, nie brak też opinii, że jak się wystarczająco długo poczeka, to
wszystkie przepowiednie się sprawdzą.
Współcześnie spotyka się dwa główne poglądy na autorstwo
księgi Izajasza – jeden, tradycyjny, przypisuje autorstwo całej księgi
Izajaszowi (w VIII wieku p.n.e.), natomiast drugi wyróżnia trzech redaktorów
księgi.
Pierwszym z nich jest Proto-Izajasz, któremu przypisuje się rozdziały
1-39, nazywane „Księgą gróźb". Wypowiada mowy przeciw Judzie, Jerozolimie
oraz innym narodom – zwłaszcza Asyrii. Najstarsze fragmenty są datowane na VIII
wiek p.n.e., ale ostatecznie zostały zredagowane i połączone z fragmentami
apokaliptycznymi w VI lub V wieku p.n.e.
Cóż więc mówi?
„Izrael na
niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie. Biada ci, narodzie grzeszny,
ludu obciążony nieprawością, plemię zbójeckie, dzieci wyrodne! Opuścili Pana,
wzgardzili Świętym Izraela, odwrócili się wstecz.”
„Przestańcie
składania czczych ofiar! Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu; święta nowiu,
szabaty, zwoływanie świętych zebrań... Nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości.
Nienawidzę całą duszą waszych świąt nowiu i obchodów; stały Mi się ciężarem;
sprzykrzyło Mi się je znosić!”
„Zaiste
Jeruzalem upada i Juda się wali, bo przeciw Panu są ich słowa i czyny, by oczy
Jego chwały obrażać.”
„Biada tym, którzy
zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemności na światło, a
światło na ciemności, którzy przemieniają gorycz na słodycz, a słodycz na
gorycz! Biada tym, którzy się uważają za
mądrych i są sprytnymi we własnym mniemaniu! Biada tym, którzy są bohaterami w
piciu wina i dzielni w mieszaniu sycery.”
„Wtedy rzekł
[Izajasz]: Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się
ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak:
Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel.”
„I wyrośnie
różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej
Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni
Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni
wyrokował według pogłosek; raczej
rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą
swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego.
Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi.”
„Wtedy Babilon,
perła królestw, klejnot, duma Chaldejczyków, stanie się jak Sodoma i Gomora,
gdy ją Bóg wywrócił. Nie będzie nigdy więcej zamieszkany ani zaludniony z
pokolenia w pokolenie.”
„Ziemia została
splugawiona przez swoich mieszkańców, bo pogwałcili prawa, przestąpili
przykazania, złamali wieczyste przymierze. Dlatego ziemię pochłania
przekleństwo, a jej mieszkańcy odpokutowują; dlatego się przerzedzają
mieszkańcy ziemi i mało ludzi zostało.”
„Lecz Pan czeka,
by wam okazać łaskę, i dlatego stoi, by się zlitować nad wami, bo Pan jest
sprawiedliwym Bogiem. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim ufają!”
„Odkupieni przez
Pana powrócą, przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na
twarzach: osiągną radość i szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie.”
