niedziela, 4 listopada 2018

Powymądrzajmy się

06.01.2015


Księga Mądrości, Mądrość Salomona – w katolickim i prawosławnym kanonie Biblii jest jedną z dydaktycznych (mądrościowych) ksiąg Starego Testamentu, zaliczaną do ksiąg deuterokanonicznych. Wyznawcy judaizmu i Kościoły protestanckie odrzucają jej kanoniczność, zaliczając Księgę Mądrości do utworów apokryficznych.

Tytuł przyjęty w greckich i wczesno łacińskich rękopisach - Mądrość Salomona - wskazuje na jego autorstwo, co potwierdza fakt, że autor dość często sugeruje, iż jest właśnie Salomonem, królem Izraela. Dziś jednak stanowczo zaprzeczają temu badania nad językiem greckim - czas powstania określa się na podstawie stylu literackiego na II wiek p.n.e.

Najważniejszą rzeczą w Księdze Mądrości jest to, iż po raz pierwszy w Biblii pojawiają się w niej informacje na temat odmiennego losu po śmierci sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Stąd więc zapewne nauka o piekle, czyśćcu i niebie. Księga opowiada o cechach świętości, poszukiwaniu mądrości i ukazuje mądrość w dziejach Izraela,  zawiera rozważania na takie tematy jak: grzech zamyka drogę do mądrości, żaden grzech nie ujdzie bezkarnie, grzech wiedzie do śmierci, zawiera prośbę o natchnienie, pochwałę Mądrości, modlitwę o Mądrość oraz przykłady z życia patriarchów. Nauka Księgi na temat Mądrości Bożej przydała się później autorom Listów Apostolskich przy formułowaniu nauki o Synu Bożym.  A więc można powiedzieć, ze coś, co było bezpodstawnym wymysłem człowieka, potem stanowiło podstawę do czegoś, co uznano za podstawę…