Deutero-Izajasz jest autorem rozdziałów 40-55, nazywanych
„Księgą pocieszenia". Zapowiada w nich wyzwolenie z niewoli babilońskiej.
„Pocieszcie, pocieszcie mój lud! - mówi wasz Bóg.
Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się
skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w
dwójnasób za wszystkie swe grzechy.”
„Albowiem Ja, Pan, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc
ci: Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą. Nie bój się, robaczku Jakubie,
nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam - wyrocznia Pana - odkupicielem twoim -
Święty Izraela.”
„Śpiewajcie Panu pieśń nową, chwałę Jego od krańców ziemi!
Niech Go sławi morze i co je napełnia, wyspy wraz z ich mieszkańcami! Niech
głos podniesie pustynia z miastami, osiedla, które zamieszkuje Kedar.
Mieszkańcy Sela niech wznoszą okrzyki, ze szczytów gór niech nawołują radośnie!
Niech oddają chwałę Panu i niechaj głoszą cześć Jego na wyspach!”
„Izrael zostanie zbawiony przez Pana zbawieniem wiecznym.
Nie doznacie zawstydzenia ni hańby po wszystkie wieki. Albowiem tak mówi Pan,
Stworzyciel nieba, On Bóg, który ukształtował i wykończył ziemię, który ją
mocno osadził, który nie stworzył jej bezładną, lecz przysposobił na mieszkanie:
Ja jestem Pan i nie ma innego.”
„Słuchajcie Mnie, wy, którzy tracicie odwagę, którym daleko
do sprawiedliwości. Zbliżyłem moją sprawiedliwość: już jest niedaleko, nie
opóźni się moje zbawienie. Złożę w Syjonie zbawienie dla Izraela, mojej ozdoby.”
