„Cała mądrość od
Boga pochodzi, jest z Nim na wieki. Piasek morski, krople deszczu i dni
wieczności któż może policzyć? Wysokość nieba, szerokość ziemi, przepaść i
mądrość któż potrafi zbadać? Jako pierwsza przed wszystkim stworzona została
mądrość, rozum roztropności od wieków.”
Tak zaczyna się
Księga Mądrości Syracha. Jest to jedna z ksiąg dydaktycznych zaliczanych przez
Kościół katolicki i prawosławny do ksiąg deuterokanonicznych Starego
Testamentu, jedna z nielicznych ksiąg Starego Testamentu, w której pojawia się
imię autora: Jezus, syn Syracha.
Księga zawiera
uniwersalne pouczenia moralne dotyczące ludzkiego życia. Podejmuje tematykę
mądrości, zachęca do jej poszukiwania w życiu. Mądrość według Syracha jest
ściśle związana z bojaźnią Bożą. Przedstawia, a także krótko opowiada w
poetycki sposób historię najważniejszych postaci biblijnych i przedstawia
rozważania autora na temat Boga i człowieka.
Księga została
napisana po hebrajsku ok. roku 190 p.n.e. w Jerozolimie. Po roku 132 p.n.e. została przetłumaczona na grekę w Egipcie
przez wnuka autora, o czym informuje on w dodanym przez siebie prologu. Księga,
podobnie jak wszystkie księgi deuterokanoniczne nie weszła w skład kanonu
judaistycznego, choć do X wieku korzystali z niej pisarze rabinistyczni. W
Kościele katolickim istniały wahania co do jej przyjęcia. Używana była jednak
powszechnie przez starożytnych pisarzy kościelnych, a jej kanoniczność w sposób
dogmatyczny Kościół Katolicki potwierdził na Soborze Trydenckim. Jedynie prolog
pochodzący od tłumacza nie jest natchniony i nie wlicza się do numeracji w
wydaniach Biblii.
Z księgi tej
korzystał również John Wesley, współtwórca Kościoła metodystycznego, jakkolwiek
nie uważał jej za natchnioną.
Kolejny taki sobie dodatek…
