Przejrzysta w promieniach słońca
Ubierała się na cytrynowo
Nigdy za dnia
Doprowadzi cię do płaczu
Sprawi, że będziesz mówił szeptem i jęczał
Ale gdy poczujesz pragnienie
Wyciśnie dla ciebie wodę ze skały
Czuję się tak, jakbym powoli zsuwał się pod powierzchnię
Czuję tak jakbym trzymał się próżni
Ubierała się na cytrynowo
Żeby wnieść trochę barw w szarą zimną noc
Miała swoje niebo
I trzymała się go kurczowo
Człowiek tworzy obrazy
Kręci filmy
Przez wysyłane światło
Patrzy na swoje własne zbliżenie
Człowiek potrafi uchwycić kolor
Uwielbia gapić się
Zmienia swoje pieniądze w światło, żeby jej szukać
Czuję się tak, jakbym dryfował na pełne morze
Czuję się tak, jakbym płynął do niej
Północ to chwila w której zaczyna się dzień…
Kolor cytryny
Przejrzysta w promieniach słońca
Człowiek wznosi miasto
Z bankami i katedrami
Roztapia piasek, żeby móc
Zobaczyć świat wokół
(Spotkasz ją tam)
Człowiek tworzy samochód
(ona jest twym przeznaczeniem)
I buduje drogi, by miał po czym jeździć
(musisz do niej dotrzeć)
Marzy o odejściu
(ona jest wyobrażeniem)
Ale zawsze zostaje w tyle.
To są dni
Kiedy cała nasza praca legnie w gruzach
To są dni
Kiedy szukamy czegoś innego
Północ to chwila w której zaczyna się dzień
Człowiek tworzy obrazy
Kręci filmy
Przez wysyłane światło
Patrzy na swoje własne zbliżenie
(spotkasz ją tutaj)
Człowiek potrafi uchwycić kolor
(ona jest twoim przeznaczeniem)
Uwielbia gapić się
(nie ma spania tutaj)
Zmienia swoje pieniądze w światło
(ona jest wyobrażeniem)
Żeby jej szukać
Cytrynowo
Ona jest marzycielką
Ona jest wyobrażeniem
Ona ma niebo
Przez wysyłane światło
Patrzy na swoje własne zbliżenie
Ubierała się na cytrynowo
Tytuł oryginału: „Lemon”
Autor : U2
