środa, 30 października 2019

Marzec 2018

01.03.2018
Uwielbiam takie dni jak dziś. Gdzyby doba miała 48 godzin, to też bym wszystkie spędziła pracowicie. Wszystko mi się chce i mam miliony planów, co jeszcze zrobię. Byłam w pracy, posprzątałam półke książek, byłam na poczcie po paczkę, poćwiczyłam, zakupy zrobiłam, pranie i milion innych rzeczy.
Trochę mi się spać chce. Jutro nie musze się zrywać o 6, to może się wyśpię. ;)

02.03.2018
Podobnie jak wczoraj wypełniony po brzegi, pracowity i satysfakcjonujący dzień.
Plus miły wieczorem.
Choć nie porywa mnie jak kiedyś, niestety. This boat has sailed, evidently.

03.03.2018
Od rana bardzo pracowicie. I zrobiłam sporo rzeczy typu zamówienie prezentu czy wykonanie kartki.
Po południu musze odpocząć, bo co za dużo, to niezdrowo. Pozwolę sobie najwyżej na prasowanie przy serialu. ;)

04.03.2018
Bardzo pracowity dzień. Niby miałam odpoczywać, a potem nie mogłam usiedzieć na miejscu i ciągle coś robiłam. Ale za to jestem do przodu i może w tym tygodniu sobie pójde na masaż.
Rozliczyłam PIT!

05.03.2018
Jestem jakas zmęczona. Po pracy wyprawiłam się po krem pod oczy, a potem czytałam, myłam włosy, malowałam paznokcie. Nie miałam siły na sprzątanie, które było w planie. I pójdę dziś bardzo wcześnie spać. Mam nadzieje, że to tylko zmiana pogody.

06.03.2018
Wreszcie pozamiatałam i umyłam podłogi. Łącznie z balkonem! Jutro mogłoby padać zgodnie z zapowiedzią, to by do końca spłukało. ;)
Wreszcie słówko o poranku! 
07.03.2018
Wybrałam się dziś po zdrową żywność. Udało się pociągiem w obie strony, nie musiałam się z tym nowym autobusem bratać, I mówiła, że zwymiotuję natychmiast, więc całe szczęście.
Dopiero 20.30 ale zbieram się już spać. Trudno, po prostu jestem senna. I śpię do samego budzika codziennie, więc najwyraźniej aż tyle potrzebuję. Boję się, co to będzie, jak czas zmienią.
Ciekawe jak będzie wyglądał czwartek i piątek w przyszłym tygodniu, liczę na odpoczynek przy tej okazji, zwłaszcza w piątek… Bylebym się nie przeliczyła.
08.03.2018
Życzenia od paru osób z okazji Dnia Kobiet. Ale nie od wszystkich, od których bym chciała….
Przyszła koszulka, którą zamówiłam dla M. Wyszła świetnie.
Zakupy żywieniowe zrobione w całości. W zasadzie powinnam już do końca miesiąca dokupować tylko mleko. ;p

09.03.2018
Jak dobrze, że już weekend….

11.03.2018
Za każdym razem jak przychodzi mail, jak wczoraj, to jestem wielce zdziwiona. Nie uszczęśliwiona, tylko zdziwiona. I raczej popatruję na takie wydarzenie z myślą „now what?”. Wolałabym inaczej. Cały czas mam nadzieję, że to się jeszcze poukłada. Tylko czy na pewno po mojej myśli…
Dziś odpoczywałam. Do świąt jeszcze dwa i pół tygodnia, trzeba to jakoś znieść.

12.03.2018
Rano miotałam się miedzy radością z pogawędek z MŁ a smutkiem z powodów wiadomych.
Poza tym uderzyło mnie jak jeszcze daleko do urlopu.
W trakcie dnia napisałam maila i potem tego żałowałam. Zdarzają mi się wpadki…

15.03.2018
Hoho, nie było mnie parę dni.
Bardzo były pracowite, ale tak pozytywnie.
Dziś miałam kontrolę u onkologa – ok.
A wiadomość dnia jest taka, że zaklepałam Szklarską.

16.03.2018
Maile z miasta na „b”. Miłe to. 
Dziś nie pracowałam. Super.
Zima wróciła. Spędzam weekend pod kocem.

17.03.2018
Muszę powiedzieć, że wszystkie senne przewidywania ze stycznia jak na razie się sprawdzają…
Miła wiadomość od P, tak ni stąd, ni z owąd.
Dzis odpoczynek w pełni, gitara, puzzle, domowe SPA, czytanie, a zaraz będę oglądać „Trzy billboardy”.
Zima trzyma.

18.03.2018
Dziś mogłabym śpiewać „tak mi się nieeeee chceeeee” ;)
„Billboardy” znakomite.
Zapakowałam prezent urodzinowy. Jutro wyslę.

19.03.2018
Prezent wysłany. 
Dzień pracowity, a potem jeszcze poćwiczyłam!
Kuchnia na błysk. 
Jeść! ;)

20.03.2018
A dziś po pracy zrobiłam spore zakupy – powinno wystarczyć do świąt – a potem wyszłam wyrzucić śmieci i spotkałam K, więc postałyśmy pod blokiem gadając. ;)
Reszta dnia to czytanie „Cichego bohatera” Llosy. Skończyłam, bardzo fajne.

21.03.2018
Jak to miło przeczytać podziękowania za prezent.
Dziś tyle godzin w pracy, że normalnie nie wiem jak się nazywam. ;)

22.03.2018
Dziś poczułam, że się zmęczyłam. To dlatego, że dwa razy byłam dziś w pracy.
Nie mogę sobie dac rady ze stopami. Znów jest tak, że nos zatykać i uciekać z domu. Masakra. 
23.03.2018
Dziś nadzorowałam kręcenie filmu.
Jak to dobrze, że weekend…
Ale mnie nogi bolą.  Ale poćwiczyć i tak poćwiczyłam! Dzielna z Mielna. ;)
Skończyłam „Zachcianek”. Fajne.

24.03.2018
Przeczytałam „Biuro przesyłek niedoręczonych”. Milutkie.
Dziś urodziny M.
Ależ mnie wszystko boli… Normalnie zaczynam myśleć o wypiciu tego specyfiku przeciwbólowego.  :/

25.03.2018
Leniwa niedziela.
Ale mi się nie chce do roboty jutro iść…

26.03.2018
Dziś zrobiłam tyle rzeczy, że padłam
Praca. Apteka. Zakupy – przytachałam 30 jaj, 2l mleka i 2kg mąki między innymi. Wizyta u lekarza bo ZUS chce potwierdzenia, że jeszcze nie umarłam i jadę do sanatorium.
Potem pozamiatałam, umyłam podłogi i już się nie nadawałam do niczego.

27.03.2018
Dziś w pracy najpierw bonanza, potem corrida, potem Sajgon. ;p
Wyszorowałam wannę i wystawiłam trzy worki śmieci plus butelka luzem. ;)

28.03.2018
Śmieci wyrzucone. Zakupy skończone.
USG pozytywnie, znaczy „ilośc torbieli niemożliwa do określenia”. ;p Pani się poddała przy –nastej. ;p
Zrobiłam 85% stroika wielkanocnego i wyciągnęłam obrus.

29.03.2018
Kupiłam bazie i drożdżowca. Wszystko na święta gotowe.
Resztę do południa spędziłam czytając „Labirynt duchów”. Tonacja i musze poćwiczyć, od razu po, bo inaczej mnie znów wciągnie (zostało ok 200 stron) i będzie podwójna dupa, raz – że nie poćwiczę do wtorku, dwa – że ksiązka mi się za wcześnie skończy. ;)

30.03.2018
Niech żyje lenistwo. ;)
A teraz Muzyka Ciszy. Jestem przygotowana.

31.03.2018
Cudowna MC wczoraj była. Już dziś od rana zrobiłam sobie powtórkę z rozrywki.
Ostatni dzień marca… Będę go spędzać jak najbardziej leniwie. Jedynym odstępstwem od tego planu będzie wyprasowanie obrusa świątecznego.

poniedziałek, 28 października 2019

Filozofia skorupy

23.09.2016


„Nie wiesz czemu żółw jest taki twardy? Bo jest taki miękki.”


Małgorzata Kalicińska, Basia Grabowska „Irena”

sobota, 26 października 2019

Czesław Mozil & Artur Andrus „Trzeba mieć specjalną skrzynię”

19.10.2016


Życie sen ci spędza z powiek,
Zycie to skrajności dwie.
Albo ma za dobrze człowiek,
Albo ma za... źle

Nie licz na to, że to minie,
Ale żeby jakoś żyć,
Trzeba mieć specjalną skrzynię
I się w skrzyni kryć.

Albo w górę,
Albo z górki.
Albo w słońce, albo w dym.
Trzeba mieć specjalne dziurki,
Żeby mieć oddychać czym.

W życiu bywa doskonale,
Ale potem daje w kość.
Albo kobiet nie masz wcale,
Albo masz ich dość.

A że w życiu, tak jak w kinie,
Nagłe zwroty akcji są,
Trzeba mieć specjalną skrzynię
I się chować w nią.

Albo w górę,
Albo z górki.
Albo w słońce, albo w dym.
Trzeba mieć specjalne dziurki,
Żeby mieć oddychać czym.

W sumie w życiu to się liczy,
Żeby szczęścia trochę mieć.
Jak się dobrze zakotwiczy,
To coś wpadnie w sieć.

I zakochasz się w dziewczynie,
Cały świat byś oddał jej.
Ale mimo wszystko skrzynię
Gdzieś pod ręką miej!

Albo w górę,
Albo z górki.
Albo w słońce, albo w dym.
Trzeba mieć specjalne dziurki,
Żeby mieć oddychać czym.

czwartek, 24 października 2019

Powrót bohatera

02.07.2016


Jezu, Jezu, o co tu w ogóle chodzi
Próbujesz stworzyć kogoś z tych niewdzięczników
Kiedy byłem w ich wieku światło nagle zgasło
Nie było czasu na jęki i chandrę

I nawet teraz część mnie wciąż lata nad
Dreznem z aniołami w ogniu
Choć nigdy tego nie pojmą, za moim
Sarkazmem leżą dręczące wspomnienia

Kochanie, kochanie, śpisz głęboko? To dobrze
Bo tylko wtedy mogę naprawdę z tobą porozmawiać
A jest coś co zamknąłem głęboko
Wspomnienie zbyt bolesne
By znieść światło dnia

Kiedy wróciliśmy z wojny, sztandary i
Flagi wisiały przy wszystkich drzwiach
Tańczyliśmy i śpiewaliśmy na ulicy i

Dzwony kościelne dzwoniły
Ale płonie w moim sercu
Tli się wspomnienie
Słyszanych przez interkom słów umierającego artylerzysty

Tytuł oryginału : „The hero’s return”
Autor : Pink Floyd

wtorek, 22 października 2019

Ostatnia noc na ziemi

22.08.2016


Ona czuje, że ziemia usuwa się spod stóp
Ale myśli, że na tym lepiej wyjdziemy
Im więcej bierzesz, tym mniej czujesz.
Im mniej wiesz, tym bardziej wierzysz.
Im więcej masz, tym trudniej będzie ci dziś

Musisz trochę rozdać

Nie obchodzi jej ile to jest warte,
Tylko żyje, jakby to była ostatnia noc na ziemi.
Ostatnia noc na ziemi.

Nie czeka na przyjście zbawcy.
Siedzi na przystanku z "News of the World" i "The Sun".
Słońce, oto nadchodzi
Ona na nikogo nie czeka

Musisz trochę rozdać

Nie obchodzi jej ile to jest warte,
Tylko żyje, jakby to była ostatnia noc na ziemi.
Ostatnia noc na ziemi.

Wymknęła się,
A zegar mówi jej, że czas ucieka
Wysuwa się, wyślizguje
Dziś wieczorem wskazówka minutowa i sekundnik razem
Wymykają się
Jest coś, czego może jej zabraknąć.
Świat wiruje, kręci nam się w głowie
Wymyka się
Czy tobie też wiruje
W ten sam sposób, co i mnie

Ona żyje, teraz żyje przyszłym tygodniem
Wiesz, że ona zamierza to jakoś spłacić
Nie była w łóżku przez cały tydzień
Ale wkrótce umrze to się wyśpi

Musisz trochę rozdać

Teraz już wie, że to  boli
Żyje tak, jakby to była ostatnia noc na ziemi
Ostatnia noc na ziemi


Tytuł oryginału : „Last night on earth”
Autor : U2

niedziela, 20 października 2019

Luty 2018


07.02.2018
Wróciłam!
Fajnie było u E, choć dziewczyny dają w kość.
U D też było fajnie. Nawet L mnie pamiętała i się dawała przytulać i głaskać. J
Dziś na hematologii. Wyniki bez zmian, więc ok. J
Zaraz przyjdzie A i będziemy świętować ten doniosły fakt przy pizzy. Po którą muszę już dzwonić, więc się wyłączam. ;)

08.02.2018
Zjadłam dziś siedem pączków… Ufff.  ;)

09.02.2018
Obudziłam się z poczuciem, że wszystko mogę. Lubię takie dni. J
Faktycznie zrobiłam sporo, bo poćwiczyłam, byłam na zakupach, zrobiłam 80 pierogów, ogarnęłam mnóstwo drobiazgów w domu i jeszcze zamierzam wyprasować jak ogarnę internet. J

10.02.2018
Jak mnie wkurza, jak moje koncepcje są przypisywane innym ludziom. A raczej moje są ignorowane, a identyczne od innych osób – nagradzane.

11.02.2018
Smutno mi.

12.02.2018
Troszkę się otrząsnęłam z wczorajszego przygnębienia.
W pracy ok.
Poćwiczyłam.
Jakoś się toczę.

13.02.2018
I najtrudniejszy dzień za mną.
Jakaś zaspana jestem.

14.02.2018
Hmmm, isn’t this day supposed to be fun?...

18.02.2018
Ale się przerwa zrobiła…
W czwartek wróciłam do domu nieprzytomna po 10h pracy. Oczywiście co się stało jak tylko weszłam do domu? Mama zadzwoniła. W odpowiedzi na mój sms. Czy ona tak nie ma wyobraźni, że zawsze dzwoni wtedy, kiedy ja jestem najbardziej zmęczona?
W piątek nad ranem obudziłam się z objawami przedudarowymi. Zawroty głowy. Nie takie silne jak te dwa lata temu, ale silniejsze niż osttnimi razami. Plus było mi niedobrze az do wymiotów. W sumie to już się spakowałam do szpitala. Ale położyłam się jeszcze, wzięłam dodatkowy „rozpuszczalnik” i obudziłam się w lepszym stanie. Ale do pracy poszłam z pakietem szpitalnym. E mnie wspierała całe rano.
W sobotę już się nieźle czułam. A dziś ok, jak zawsze. Ale głowę obserwuję.
Pogadałam dziś z R, poesemesowałam z M.
A do M nie pisałam od środy. Nie będę pisać w próżnię. Odzewu brak, to nie będę dalej nadawać. „Sygnał nie dociera”.
Poza tym zbliża się druga rocznica tych fatalnych wydarzeń. Zamknięcie się w sobie dobrze mi zrobi.

20.02.18
Słabo się czuję. Zmęczona jakaś, nic mi się nie chce. Nastrój w dołku.

21.02.18.
Troszkę mi lepiej. Na tyle, że w pracy nie odliczałam minut do końca, a w domu nawet poćwiczyłam.

22.02.2018
Ale mnie kręgosłup boli…
I ten odrastający paznokieć mi daje w kość…
Ale za to praca mi minęła szybko i efektywnie, a poza tym posprzątałam sobie w kuchni. J

25.02.2018
Zapominam tu pisać, jak to nie jest w sieci. ;) A wrzucam dopiero końcówkę 2012, więc to jeszcze potrtwa. ;)
Meldunek w każdym razie jest taki, że już mi lepiej i niexle się pracuje i w domu się robi różne rzeczy, np. dziś piłowałam ramkę na puzzle. Przy trzecim kawałku sąsiedzi się dołączyli z wiertarką. ;)
Wczorajszy mail był zaskakujący, a jednocześnie od razu czułam, że przyjdzie odpowiedź. Ale generalnie mam podejście „będzie się musiał postarać”. Ale mi dokuczył. Poranił w zasadzie. Już nie zapominam natychmiast o wszystkim na pierwsze skinienie. Może to i dobrze.

26.02.2018
Założyłam na siebie pół szafy dziś. ;p I całe szczęście, bo te dwa przemarsze w tę i z powrotem, plus niezbyt ciepło w pracy, by mnie pewnie załatwiły. Najśmieszniejsze jest to, że na głowie miałam czapkę i dwa kaptury. J
Rano miałam ciężkie chwile przy wstawaniu, ale potem się rozkręciłam.
Tak się najadłam na podwieczorek, że nie wiem, czy zjem kolację.

28.02.2018.
No dobra, ja już mam dość tego zimna. Całe szczęście, że jutro ostatni dzień.
Szybko mi czas leci. Z jednej strony to dobrze, z drugiej – niekoniecznie…
Dyrekcja wczoraj sensownie ze mną rozmawiała na temat sanatorium. Ale jak to się ułoży wszystko – kto to wie…

piątek, 18 października 2019

Pozwolenie

09.09.2016


„Moje życie, nie pozwolę ci odejść, zanim mnie nie pobłogosławisz, ale wówczas pozwolę ci odejść.”

Karen Blixen „Pożegnanie z Afryką”

środa, 16 października 2019

Paul Simon "Wristband"

09.09.2016


I stepped outside the backstage door to breathe some nicotine
And maybe check my mailbox, see if I can read the screen
Then I heard a click, the stage door lock
I knew just what that meant
I'm gonna have to walk around the block if I wanna get it in

Wristband, my man, you've got to have a wristband
If you don't have a wristband, my man, you don't get through the door
Wristband, my man, you've got to have a wristband
And if you don't have a wristband, my man, you don't get through the door

I can explain it, I don't know why my heart beats like a fist
When I meet some dude with an attitude saying "hey, you can't do that, or this"
And the man was large, a well-dressed six-foot-eight
And he's acting like Saint Peter standing guard at the pearly...

Wristband, my man, you've got to have a wristband
If you don't have a wristband, you don't get through the door
And I said "Wristband? I don't need a wristband
My axe is on the bandstand, my band is on the floor"

I mean it's just...
Wristband

The riots started slowly with the homeless and the lowly
Then they spread into the heartland towns that never get a wristband
Kids that can't afford the cool brand whose anger is a short-hand
For you'll never get a wristband
and if you don't have a wristband then you can't get through the door
No you can't get through the door
No you can't get through the door
Say you can't get through the door, no


poniedziałek, 14 października 2019

Gdy Tygrysy się przedarły

18.07.2016


 To było tuż przed świtem,
 Pewnego nieszczęsnego poranka w mrocznym czterdziestym czwartym
 Kiedy dowódcy pierwszej linii
 Kazano się utrzymać
 Gdy poprosił o wycofanie swych ludzi.
 A generałowie dziękowali
 Innym szeregom, jeśli powstrzymali
 Wrogie czołgi, choć na moment.
 I przyczółek w Anzio
 Utrzymano za cenę
 Kilkuset zwykłych istnień

 I życzliwy, stary Król Jerzy
 Przysłał matce wiadomość
 Gdy dowiedział się, że ojciec zginął
 Była, jak pamiętam,
 W formie zwoju,
 Ze złotym liściem i w ogóle
 Znalazłem ją pewnego dnia
 Ukrytą w szufladzie pełnej starych zdjęć
 A moje oczy wciąż szklą się na wspomnienie
 Że Jego Wysokość podpisał ją
 Własnym gumowym stemplem.

 Wokół były ciemności.
 Ziemia ścięta mrozem
 Gdy Tygrysy się przedarły.
 I nikt nie przeżył
 Z Kompanii Z Królewskich Fizylierów*
 Pozostawiono ich wszystkich,
 Większość z nich martwa,
 Reszta konała.
 W ten sposób właśnie Naczelne Dowództwo
 Zabrało mi tatusia.


Tytuł oryginału : „When the tigers broke free”
Autor : Pink Floyd

*żołnierze uzbrojeni w muszkiety

sobota, 12 października 2019

Wpatrując się w słońce

07.09.2016


Lato kładzie się na trawie, letnie sukienki przechodzą obok
W cieniu wierzby coś zaczyna po mnie pełzać
Po mnie i po tobie połączonych Bożym klejem
Będzie jeszcze bardziej lepko
Trwa długie gorące lato
Ukryjmy się gdzieś
Nie próbuj pogrążać się w myślach, w ogóle nie myśl

Nie jestem jedynym, który wpatruje się w słońce
I który boi się, co zobaczy, gdy zajrzy głęboko do środka
Nie tylko jestem głuchy i niemy, ale wpatruję się w słońce
Nie jestem jedyny, który z radością oślepnie

Masz w uchu owada, nie zniknie nawet gdy się podrapiesz
Będzie cię swędziało, piekło i kłuło
Czy chcesz zobaczyć efekt swojego drapania
Fale, które trzymają mnie z daleka
Rozbijając się o twe plecy, prawdziwe suki
Czy kiedykolwiek będziemy żyli w spokoju?
Bo ci, którzy nie potrafią, często muszą
Ci, którzy nie potrafią, często muszą wygłaszać kazania

Do tych, którzy wpatrują się w słońce
Bojąc się co zobaczą, gdy zajrzą głęboko do środka
Nie tylko jestem głuchy i niemy, ale wpatruję się w słońce
Nie jestem jedyny, który wolałby raczej oślepnąć

Bezkompromisowość wszędzie dookoła... wojsko wciąż jest w mieście
Garnitury i krawaty jak zbroje… tatuś nie chce powiedzieć do widzenia
Sędzia nie chce odgwizdać końca, Bóg jest dobry, ale czy będzie słuchał
Ocieram się o wielkość
Ale czegoś mi brakuje, zostawiłem to w sklepie wolnocłowym
Choć tak naprawdę nigdy do mnie nie należałaś

Nie jesteś jedyną, która wpatruje się w słońce
Bojąc się co zobaczysz, jeśli cofniesz się do środka
Nie ssę kciuka, wpatruję się w słońce
Nie jestem jedynym, który z radością oślepnie


Tytuł oryginału : „Staring at the sun”
Autor : U2


czwartek, 10 października 2019

To dziś


Dziś mija dziesięć lat odkąd zaczęłam prowadzić pierwszego bloga.
To był własnie ten - Poszukując Drogi.
Potem były kolejne.
Jeden się złączył z PD, jeden musiał zostać zamknięty.
Ale nadal mam trzy. ;)
Wciągnęło mnie i trwam. :)

wtorek, 8 października 2019

Styczeń 2018


1 stycznia 2018
Mam wstręt do cyferek. ;p
Ale zrobiłam! Jestem z siebie dumna! 

2 stycznia 2018
Wywołany dziś temat „co się na pewno nie stanie w 2018″ skłonił mnie do refleksji całkowicie różnych od tego co mówili inni. Ludzie skupiali się na swoich decyzjach albo odległych priorytetowo kwestiach. U mnie natychmiast wyjechał temat stary, ale jak widać całkiem nieprzedawniony. I humor zjechał mi do czarnej dziury.
3 stycznia 2018
Łeb mi chce dziś pęknąć. „Fronty przechodzą” jak to ujęła moja koleżanka. Może to ich wina.
Poćwiczyłam. Wczoraj przeczytałam wieczorem cała książkę. I zjadłam większość czekolady. Mało pomogło, ale trochę tak.

4 stycznia 2018
Dziś znów popołudnie wolne sobie zrobiłam. No wykończyły mnie poprzednie cztery miesiące. :/

5 stycznia 2018
Jak to dobrze, że już weekend…
Zgubiłam kolczyki.  Jak mogłam zgubić dwa na raz? 

6 stycznia 2018
Nie powiedziałabym, żebym jakoś tryskała humorem…

7 stycznia 2018
Kto wie, czy od jutra nie zacznę nowego życia. Bo już naprawdę się przelało. Wielokrotnie zresztą. A teraz wreszcie dociera do mnie, że się przelało.

8 stycznia 2018
Głowa mnie boli strasznie. Na 99% ból jest psychosomatyczny. Wiem, że odwyk jest konieczny. Mysli były już tak negatywne, że praktycznie nie było pozytywnych. Nie da się tak. Muszę ‚Od nowa zbudować miłość do świata i ludzi”. Na razie pławię się w depresji. Samotnie. Świadomie.
  
10 stycznia 2018
Bardzo mi się dziś nic nie chce…
  
12 stycznia 2018
Wczoraj jeszcze bardziej mi się nic nie chciało. Całe popołudnie oglądałam House’a.
Dziś jest lepiej. Jestem już przekonana, że hormony mają wpływ na moje samopoczucie. Choć największe ma oczywiście wiadoma sytuacja…
A dziś wieczorem, dopiero co w zasadzie, spotkała mnie miła niespodzianka.  Bardzo niespodziankowa…

14 stycznia 2018
Dziś przyszło mi do głowy, że może to znów brak chromu. Skończyłam łykać, bo wydawało mi się, że jest dobrze. Było. Wrócę do tych tabletek. Zobaczę, czy pomogą. Jeśli tak – trzeba będzie je na stałe włączyć do diety. Bo ten stan niemocy jest obrzydliwy.
Jutro spróbuję się wbić do lekarza. I zapisać do drugiego.

16 stycznia 2018
Przeniosłam się w nowe miejsce. 
Ładnie mam. 
Podobnie do poprzedniej wersji. I teraz oba onetowskie blogi będą w jednym miejscu. Zaczęłam już nawet wrzucać wpisy. 
A teraz trzeba zabierać stąd następne, bo jeszcze parę lat mi zostało, a czas płynie!

17 stycznia 2018
Jak to dobrze, że te dni tak wolno płyną.
Ogarnia mnie błogi spokój. Szkoda tylko, że tak nikt się nie odzywa…

18 stycznia 2018
Dziś sporo rzeczy w domu zrobiłam, typu przykręć/zaklej/napraw/wyrzuć.
Byłam na spacerku.
Jeść mi się chce.. 

19 stycznia 2018
Poszłam dziś do lasu na spacer. Śnieg czasem do pół łydki. Czyste powietrze. Fantastycznie było. 
Wysłałam propozycję. Jak zostanie bez odpowiedzi jakiejkolwiek, to będzie to niemiłe. Żeby nie powiedzieć chamskie.
  
20 stycznia 2018
Aż straszno pomyśleć, że jeszcze 11 dni i to miejsce zniknie… Dobrze, że wpadłam na pomysł ze złączeniem obu blogów w jedno. Na cos się ta decyzja Onetu przydała – natchnęła mnie. 
A nasi na K2 próbują. 

21 stycznia 2018
Nie mogę napisać, żebym miała już sprecyzowany plan działania, ale przynajmniej przelałam na papier wszystkie swoje teoretyczne przemyślenia. Wniosek jest jeden – dość. To po wczorajszym. Odkryłam, że robiąc coś dobrego dla kogoś, obawiam się reakcji. To nie jest normalne. A tak mi się zrobiło po tych wszystkich latach, kiedy oddawałam serce po kawałku po to tylko, żeby ktoś sobie w nie buty wycierał. Ja mam raka, zwyrodnienia kręgosłupa, narośle na zastawkach, podkorowe zaniki półkul mózgowych i depresję. Nie mogę sobie dodawać jeszcze garbia w postaci odwróconych reakcji innej osoby, która boi się dobra, a kwitnie jak jej dokuczają.
To tyle w kwestii teorii. W kwestii praktyki – później. Jak się ogarnę. I wybaczę sobie, że tyle czasu racjonalizowałam, tłumaczyłam, usprawiedliwiałam, przymykałam oczy, a nawet uznawałam za normalne. I wierzyłam, że ze mną będzie inaczej.
I mam głęboko gdzieś, że teraz pewnie będzie hasło o „przerzuceniu się” i dołączę do zacnego grona tych „do leczenia”. Bo wiem, że to nie ja wymagam leczenia, a przynajmniej nie w tym temacie.

22 stycznia 2018
Lepiej mi. Ogarnęłam trochę dom.
Myśli też mi się aż tak nie kłębią. Chyba najważniejsze jest nic nie musieć. Mieć dystans. Nie oszukiwać się. Nie oczekiwać niczego.

23 stycznia 2018
Ale ziiiimnoooo.  Ale od jutra ma być odwilż, więc jeszcze polazłam dziś do lasu, bo jutro pewnie będzie się można utopić w błocie. 
Napisałam wczoraj parę swoich myśli. Ale czy dotarło – nie wiem. I szczerze – nie przejmuję się tym już. Tak jak napisałam – dość.
PD cały zabrany. Chyba stracę dwa miejsca, bo ludzie nie widzą, że się blogownia kończy…

24 stycznia 2018
Dziś pracowity dzień i dałam radę. Chyba dochodzę do siebie. 
Propozycja odrzucona, ale w miły sposób. 
Pora kończyć pisanie tutaj… Już prawie wszystko zabrałam.

25 stycznia 2018
Zmieniono datę zamknięcia platformy. No to jeszcze tu trochę popiszę. 
Dziś lenistwo. Wczorajszy dzień jednak zbyt pracowity.

26 stycznia 2018
Zmywarka naprawiona! 
Piekarnik naprawiony! 
Intensywny był ten dzień. Ale bardzo udany. 
Dziś zabieram ostatnie wpisy stąd…

27 stycznia 2018
W końcu nie zabrałam jeszcze wczoraj wszystkiego. 
A dziś z rana zrobiłam sprzątanie aż furczało! Ale mam czysto! 
Chyba się zdecyduję na wyjazd jednak. No bo co będę tak siedzieć. Zmienię „kolor ścian” jak to mówią.
Cieszę się, że mnie cokolwiek zaczyna nosić. 

28 stycznia 2018
No to jutro jadę. 
Ciekawe jak się wszystko ułoży i kiedy wrócę. 

niedziela, 6 października 2019

Nowa jednostka miary

02.09.2016


"Błaszczaki” – zwroty i sformułowania opisujące skomplikowane problemy w sposób pozbawiający złudzeń co do wiedzy i inteligencji autora.

Piotr Najsztub

piątek, 4 października 2019

Julia Marcell „Andrew”

22.08.2016


 Drogi Andrew z portalu randkowego,
 jak opisać siebie w tysiącu słowach?
 Jestem jedną z tych dziewczyn,
 którym zawsze zimno
 sypiam w swetrach w lipcu,
 pod kocem się chowam.

 Jestem jedną z tych osób, co prawdopodobnie
 wybiorą rozwiązanie najbardziej wygodne,
 choć w przyzwyczajeniu do pewnego komfortu
 odzywają się czasem jakieś żądze pierwotne.

 I czasem myślę,
 jak dziwnie,
 jak dziwnie
 być człowiekiem
 i bać się
 ducha własnego
 i nie móc nic.

 Drogi Alejandro z Pharmaco w Chile
 wszystko co na zawsze trochę mnie przeraża,
 jak tapeta na ścianie pańskiego gabinetu,
 choć na zdjęciu w kitlu pan uśmiecha się tak miło.

 Znowu mi się śniło, że świat się rozpada,
 a ja nie wiem co robić, czy go trzymać czy puścić?
 Jestem niespokojna, ciągle się zamartwiam
 tym czy będzie wojna, a może mam już raka?

 I czasem myślę,
 jak dziwnie,
 jak dziwnie
 być człowiekiem
 i bać się
 ducha własnego
 i nie móc nic.

 Droga napalona singielko z mojej okolicy
 widziałam twoje zdjęcie na szybach samochodów.
 Ukradnijmy jeden z nich i ucieknijmy tak daleko,
 gdzieś do kraju, w którym nie da się już wyspowiadać.

 Drogi emailowy Bocie z Amazonu
 wiem, że prosisz, żeby nie odpisywać,
 ale o tych sprawach nie mówię nikomu
 być może jestem nieco nadwrażliwa.

środa, 2 października 2019

Jeden z niewielu

30.05.2016


Kiedy jesteś jednym z niewielu, który spada na cztery łapy
Jak to robisz, że wiążesz koniec z końcem?
Uczysz
Doprowadzasz ich do szału, zasmucasz, sprawiasz, że dodają dwa do dwu
Zmieniasz ich we mnie, zmieniasz ich w ciebie, sprawiasz, że robią to co chcesz
Rozśmieszasz ich, doprowadzasz do łez, na twój rozkaz kładą się i umierają

Tytuł oryginału : „One of the few”
Autor : Pink Floyd