Księga Barucha w kanonie Biblii Kościoła katolickiego oraz
prawosławnego jest zaliczana do deuterokanonicznych ksiąg Starego Testamentu.
Przez wyznawców judaizmu i Kościoły protestanckie zaliczana do ksiąg
apokryficznych. Znajdowała się w części kodeksów Septuaginty oraz we Wulgacie.
Nie należała do Biblii hebrajskiej. Uczeni umiejscawiają czas jej spisania
najczęściej wkrótce po lub w trakcie okresu Machabeuszy. Księga Barucha jest
księgą prorocką.
„Słowa tej księgi czytał Baruch wobec Jechoniasza, syna Jojakima,
króla judzkiego, wobec całego ludu, przychodzącego na to czytanie, wobec
możnych, synów królewskich, starszyzny, wobec całego ludu, od najmniejszego aż
do największego, wobec wszystkich mieszkających w Babilonie nad rzeką Sud. A
oni płakali, pościli i modlili się przed Panem.”
„Cała niedola, którą Pan zamierzył względem nas, spadła na
nas. Nie staraliśmy się przebłagać oblicza Pana przez odwrócenie się każdego [z
nas] od zamysłów swojego złego serca. Czuwał Pan nad tym, by sprowadzić niedolę
na nas, bo jest sprawiedliwy we wszystkich dziełach swoich, które nam nakazał.”
„Albowiem nie na sprawiedliwych czynach przodków ani królów
naszych się opieramy, gdy prosimy Cię o miłosierdzie nad nami, Panie, Boże
nasz! Zesłałeś bowiem zapalczywość i gniew swój na nas, jak to ogłosiłeś przez
proroków, sługi swoje: Tak mówi Pan: Nachylcie barki swe i służcie królowi
babilońskiemu, a mieszkać będziecie w ziemi, którą dałem przodkom waszym. A
jeżeli nie posłuchacie głosu Pana, aby służyć królowi babilońskiemu, zabiorę z
miast Judy i z Jeruzalem głos radości i wesela, głos oblubieńca i oblubienicy,
a cała ziemia będzie pustkowiem bez mieszkańców.”
„Panie wszechwładny, Boże Izraela, dusza w ucisku i duch
zgnębiony woła do Ciebie. Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się, ponieważ zgrzeszyliśmy
przed Tobą. Ty trwasz na wieki, a my nic nie znaczymy.”
„Tą mądrością jest księga przykazań Boga i Prawo trwające na
wieki. Wszyscy, którzy się go trzymają, żyć będą. Którzy je zaniedbują, pomrą.
Nawróć się, Jakubie, trzymaj się go, chodź w blasku jego światła! Nie dawaj
chwały swojej obcemu ani innemu narodowi twych przywilejów! Szczęśliwi
jesteśmy, o Izraelu, że znamy to, co się Bogu podoba. Bądź dobrej myśli,
narodzie mój, pamiątko Izraela!”
„Jerozolimo, spojrzyj na Wschód i zobacz radość, która ci
przychodzi od Pana. Oto idą synowie twoi, których wysłałaś, idą, zebrani ze
wschodu i zachodu na słowo Świętego, ciesząc się chwałą Boga.”
